Dag 1 van de Eifelsteig

Het duurt een uur, ongeveer 4 km, voor het tot me doordringt dat ik echt de Eifelsteig loop.

• 

Het nieuwe horlogebandje zit goed. De bodybattery geeft helaas bij de start van de wandeling maar 41% aan. Ik heb baggerslecht geslapen. De heenreis naar Aken gisteren, het slenteren door de binnenstad en het eten in een restaurant maakte dat mijn hersenpan de hele nacht nog overkookte.

Na tien kilometer sta ik voor een brede beek met flink wat stroming in het water. De brug ontbreekt, twee jaar geleden weggeslagen, toen ook de rivieren in België en Zuid-Limburg buiten hun oevers traden. Wat nu?

• 

Ik kijk links en rechts of ik ergens over het water kan. Aan de overkant spelen een paar kinderen, maar nergens een brug.

• 

De enige mogelijkheid die ik zie is een boomstam. Durf ik dat? Met mijn rugzak op? Ik probeer eerst of de stam stevig ligt, dan waag ik het er op. Voetje voor voetje schuifel ik over de stam. Ik waan me een circusartiest op een touw bovenin de piste. In werkelijkheid ziet het er niet uit.

Als ik aan de overkant ben hoor ik applaus. Een vrouw heeft staan kijken. Ze vertelt me over de brug die weggeslagen is en dat ze met de kinderen nu niet meer aan de overkant kan spelen. En nee, zelf gaat ze niet over die boomstam.

Ik vervolg mijn weg. Na 15,5 km kom ik bij mijn hotel aan. ‘s Avonds eet ik in het restaurant beneden. Het is voor mijn hoofd vermoeiender dan de hele dag lopen. Tot overmaat van ramp loopt een provinciale weg langs het hotel. Gelukkig ben ik moe genoeg en niet te overprikkeld. Ik houd het raam dicht, doe mijn oordoppen in en val in slaap.