naar en van Monschau (dag 2 en 3 van de Eifelsteig)

Vanmorgen om 9 uur stond ik kippetje-fris klaar om aan de zwaarste etappe te beginnen. Deze derde dag is niet de langste maar wel de intensiefste. Het blijft maar stijgen en dalen.

Gisteren was een eitje. Nou ja. Een deel van het traject liep door België. Het boekje waarschuwde dat de markering minder was dan in de Duitse Eifel. Het boekje had gelijk. Ik verdwaalde binnen 2 km.

Ik zette een hulplijn in. Ik heb de route op een Topo-kaart staan die het zelfs doet als ik niet verbonden ben met het internet. Zo vond ik de weg snel terug.

Een eindje verder na een afslag stond een man wat aarzelend om zich heen te kijken. Hij vroeg me of ik ook de Eigelsteig liep. En of ik zeker wist dat we de goede afslag genomen hadden. Er was geen markering. Ik raadpleegde de app. Ach zo, ja zo. Hij liep binnenste kortste keren weer een eind voor me uit. Maar na iedere afslag treuzelde hij en als ik de afslag voorbij was, zette hij de sokken er weer in.

Terug naar vandaag. Het miezerde de hele ochtend. Het was stil. Zelfs de vogels hadden weinig te fluiten. Toch verbaast het me steeds weer dat je in Schutzhütte vrijwel nooit alleen zit. Niet zelden zit je met een stuk of zes mensen tegelijk wat te rusten en wat te eten.

Overal bloeien wilde narcissen. In de loop van de dag kwam ik groepjes mensen tegen die een georganiseerde wandeling liepen langs weilanden met wilde narcissen.

Uiteindelijk bereikte ik net voor vijven mijn hotel. Moe maar voldaan. 25 km in 8 uur en ongeveer 13 keer berg op, berg af.

Post a Comment