Ik ben er!

Wandelen past bij mensen! Na 8 uur wandelen ben je moe en versleten maar de volgende dag kun je weer fris van start.

Afgelopen maandag was het wel afzien. Het regende, ik liep verkeerd, er was een wegomlegging en ik had last van mijn nek en schouders van de rugzak. Mijn voeten jammerden om een dag rust. Bovendien zijn alle koffietentjes op maandag gesloten! Ik ging er te hard van lopen en te weinig van rusten. Dan is 26 km bergje op, bergje af over natte, gladde paden een heel eind!

De Eifel liet zich wel van zijn mooiste kant zien, dat dan weer wel. Dat maakte veel goed!

• 

Overdag voelde ik me als vroeger. Het weer was de meeste dagen ideaal, weinig wind (geen geruis van bladeren) lekker fris. Ik heb uren alleen lopen genieten door de bossen en langs weiden.

Lopen kan ik en iedere dag ontwaakte de natuur verder uit haar winterslaap. Ik zag een vos, een rode wouw, een ree met haar kalf en nog veel meer dieren. Onder mijn voeten was de aarde dan eens zwart, dan geel of rood.

• 

Moeilijk werd het pas ‘s avonds. Eten in een restaurant is al sinds de hersenoperatie niet leuk meer. Het liefst at ik op een terras of een maaltijdsalade op mijn kamer.

Ik werkte bij de plaatselijke snackbar zo snel mogelijk calorieën naar binnen, een andere keer at ik op de stoep van de afhaalpizzeria. Vaak zat er niets anders op dan beneden in het hotel te eten. Meestal ging ik onmiddellijk als de keuken open was, bestelde een hoofdgerecht met een alkoholvrij bier en vertrok zo snel mogelijk naar mijn kamer.

Ja, de kamer. Ik heb een tikkende klok verbannen uit de kamer, een indringende piep gesmoord in 2 kussens en heel wat bedden andersom opgemaakt om niet tegen een rood lichtje van de televisie te hoeven kijken. Veel kan je oplossen, soms rest alleen de gedachte dat je de volgende nacht weer ergens anders slaapt. Gelukkig gaat in Duitsland overal de ventilatie uit als het licht uit is.

Het zit er op. Vandaag begon met veel regen maar de grote glimlach is niet van mijn gezicht te krijgen. Ik heb de Eifelsteig gelopen!

• 

Tot slot: Wat leuk dat jullie zo meegeleefd hebben! Ook daar heb ik van genoten. Dank julllie wel! Al die mensen die geld overgemaakt hebben ook bedankt. Ik heb €7. 37 per kilometer gekregen voor de hersenstichting (en misschien wordt dat nog wel meer, want storten mag nog)

•