De overeenkomst tussen een aalscholver en een vrachtvliegtuig

Op een overhangende tak boven het water zit een aalscholver. Hij droogt zijn vleugels door ze wijd uit te spreiden en er zachtjes mee te wapperen. Wij wonen in een dijkhuis en in het wiel (= een waterplas ontstaan door een oude dijkdoorbraak) achter ons huis zit genoeg vis, ik zie de vogel vaak naar beneden duiken en met een visje in de bek weer boven komen. Als hij verzadigd is, keert hij terug naar de tak in het water. Het is zijn tak. De waterhoentjes zitten er ook graag maar wagen zich niet in de buurt als de aalscholver er op zit.

De aalscholver vliegt op als er kinderen op een surfplank voorbij peddelen of als er mensen op de andere oever lopen. Als de vleugels van de aalscholver droog gewapperd zijn, vliegt hij in een keer langs ons huis over de dijk heen.

Maar als hij net uit het water is gekomen en zijn vleugels zijn nog zwaar van het water dan moet hij eerst een rondje over de plas vliegen om op hoogte te komen.

Ooit woonden we in Amstelveen onder de bulderbaan. Binnen in ons huis merkte je niet veel van de vliegtuigen. Het huis was goed geïsoleerd met speciaal Schiphol-glas en suskasten. Een nadeel vond ik dat je binnen ook nooit een vogel hoorde fluiten. Buiten kon horen en zien je vergaan als er een vliegtuig op steeg. Zeker als het een vrachtvliegtuig was. Met veel lading aan boord ronkten de motoren extra zwaar. Desondanks hadden ze moeite om op hoogte te komen en dus deden ze een extra rondje voor ze hun baan gevonden hadden en buiten gehoorsafstand kwamen.

Ik stoorde me niet aan de vliegtuigen. Ik werd nergens wakker van, je kon een kanon naast mijn bed afschieten, als je het bed maar liet staan sliep ik lekker door.  Vliegtuigen riepen bij mij een vakantiegevoel op toen ik er pas woonde. En toen ik er aan gewend was, riepen ze een thuisgevoel op: als ik van huis geweest was en kwam aanrijden over de A1, A2 of A9, kondigden de eerste vliegtuigen boven mijn hoofd aan dat ik bijna thuis was!

Nu woon ik ‘buiten’.  ‘Daar woon je niet, daar ga je op vakantie’ zoals een goede vriend en stadsmens zegt. Maar ik ben dankbaar dat ik de mogelijkheid had om te verhuizen uit de randstad vandaan. Met mijn niet-aangeboren-hersenletsel woon ik liever hier waar het s’nachts donker en stil is.