Wandelen past bij mensen! Na 8 uur wandelen ben je moe en versleten maar de volgende dag kun je weer fris van start. Afgelopen maandag was het wel afzien. Het regende, ik liep verkeerd, er was een wegomlegging

Ze leunt tegen de picknicktafel aan de rand van het bos. Haar enorme rugzak rust daarbij op de tafel. Ze ziet me naar boven komen. Hallo! hallo! Ik loop het bos in, zij ook. Het is een breed bospad, ze

Aan het eind van de vijfde etappe kom ik aan bij klooster Steinfeld, een enorm kloostercomplex. Ik heb een riante kamer in het gastenhuis en ‘s avonds eet ik mee in de refter. Daar ontmoet ik Michael voor het eerst. Hij

Ik leef! Mijn dwarsfluitlerares zei ooit: ‘als je boven de vijftig bent en je wordt ‘s ochtends wakker en je voelt niets, dan ben je dood. Boven de vijftig doet altijd wel iets zeer.’ Toen ik vanochtend wakker werd deed

Vanmorgen om 9 uur stond ik kippetje-fris klaar om aan de zwaarste etappe te beginnen. Deze derde dag is niet de langste maar wel de intensiefste. Het blijft maar stijgen en dalen. Gisteren was een eitje. Nou ja. Een deel

Het duurt een uur, ongeveer 4 km, voor het tot me doordringt dat ik echt de Eifelsteig loop. 313 km te gaan, alles begint met de eerste stap Het nieuwe horlogebandje zit goed. De bodybattery geeft helaas bij de start van

Dankzij mijn smartphone kan ik eenvoudig aflezen hoe het met mijn energie gesteld is. Het ding kent me beter dan ik mezelf ken. Regelmatig krijg ik de waarschuwing: ‘neem voldoende rust om te voorkomen dat u uitgeput raakt.’ Ik koers

‘Ik ga hier waarschijnlijk wel aan dood, maar vandaag nog niet dus wat ik ga ik vandaag doen?’ Dit bedacht ik de eerste tijd nadat ik geopereerd was aan de hersentumor regelmatig als ik ‘s ochtends opstond. Vanaf 13 april